Wereldreizigers!

Het is even stil geweest hier, maar we zijn de afgelopen maand dan ook asociaal veel op reis geweest. Van georgie naar nepal, nepal naar georgie, georgie naar nederland, weekend belgie, en terug naar georgie, en dat alles tussen 6 maart en 30 maart!
In Nepal konden we eindelijk Douwe laten zien aan de Nepalese familie, die met smart hadden uitgekeken naar dat moment, erg leuk! Dirk was druk met werk voor one to watch, in Kathmandu vond een evenement voor Nepalese ondernemers plaats. Gelukkig waren er ook momenten dat we leuke dingen konden doen met de Nepalese familie, zoals een uitstapje naar de botanische tuinen, en de stupa bij boudha. De oudste dochter studeert nu verpleegkunde en doet erg haar best, heel fijn dat ze dit nu bereikt met steun van ons.
Douwe deed het ongelooflijk goed op reis, was heel makkelijk en vond alles prima, nu al een ervaren reiziger. Lekker slapen in het vliegtuig, vrolijker dan wij bij een enorme vertraging, en steeds weer enthousiast om met het vliegtuig te gaan.
We hadden tussendoor een paar dagen 'thuis' in Samtredia om de koffers uit te pakken en weer in te pakken voor ons vertrek naar Nederland. Ja, het voelt inderdaad echt al wel als thuis! Ons eigen plekje hier in een fijn huis, de buurvrouw die ons een knuffel geeft als we terug komen, de bakker die blij is Douwe te zien en hem een broodje geeft, regelmatig eten met vriendin Borena. Onderweg in de auto zongen we met Douwe: 'we gaan naar Trea toe, we gaan naar Trea toe'. Hij lijkt het hier nu ook als thuis te zien.
Maar het was heel fijn weer even in Nederland te zijn en familie en vrienden te kunnen knuffelen en spreken. Met als uitsmijter het geweldige huwelijk van Marcel en Natalia in Belgie waar Douwe bruidsjonker mocht zijn in heuse smoking! Op de weg terug naar Georgie gingen opa en oma Daggers gezellig met ons mee, en bleven een week in Georgie om eens mee te maken hoe ons leven hier is, en natuurlijk: om Douwe heel veel te knuffelen!
We bezochten een prachtig klooster bij ons in de buurt waar opa Jan helemaal enthousiast van werd. En opa en oma sliepen heerlijk in ons gastenverblijf, beter dan thuis ;) We kunnen het bijna een B&B gaan noemen hier. Met Pasen waren we heel toepasselijk in de kathedraal van Mtsketa, waar net palmzondag werd gevierd volgens de orthodoxe kalender. Iedereen liep met lauriertakken rond om de intocht van Jezus in Jerusalem te vieren.
Maar nu even terug naar het leven in Samtredia: het blijft elke keer afwachten welke nutsvoorzieningen het wel of niet doen. We hebben een paar dagen zonder gas gezeten, en dat was erg fris met alleen gaskachels in huis, brr. Er is een explosie geweest bij de kluwen kabels voor aan de straat en toen hadden we even geen stroom en internet. Bij harde wind valt het internet ook vaak uit, en soms hebben we even geen water. Nog steeds geen idee hoe het nu precies werkt met dat water. Er staat een grote ton op hoogte op de scheiding van onze tuin en die van de buren, en dat lijkt voor warm water te zorgen, maar dan moet er wel een stekker in het stopcontact zitten. En er is een schakelaar om het water uberhaupt aan of uit te zetten. Tja, het zal wel.
Ik heb mijn eerste grote culturele blunder gemaakt. Ik kocht steeds een mooi boeketje bij de bloemist, voor mezelf, maar ook als kado. Na een tijdje liet Borena me voorzichtig weten dat de boeketten met zwarte folie voor begrafenissen zijn en een speciaal soort begrafenis-groen bevatten, oeps, die had ik hen dus kado gedaan! Toen snapte ik ineens waarom ze toch al het groen eruit haalden voor ze de bos in een vaas deden. Ach, het is me geloof ik vergeven. De bloemist zal wel gedacht hebben: arm ding, die heeft veel begrafenissen, haha. Ben benieuwd wat ik nog meer voor onhandige dingen doe... Maar toch lijkt men ons hier wel aardig te vinden, ik word vriendelijk geholpen als ik iets zoek of probeer iets duidelijk te maken, en Douwe krijgt sowieso altijd een lach. Laatst nam een winkelier me mee de hele markt over nadat ik op m'n telefoon een plaatje van vuilniszakken had laten zien. We kwamen bij een stalletje waar ze per stuk werden verkocht ;) Op de markt hier is trouwens echt alles verkrijgbaar, van verse vis tot tafelzeil, van plantjes tot fietsonderdelen. Echt leuk om steeds weer een nieuw hoekje te ontdekken en te proberen een praatje te maken met de martkooplui.
De sla wordt inmiddels verkocht op verschillende plekken in Georgie, aan een keten die MacShoarma heet (zo klinkt het in ieder geval) restaurants in Tbilisi en grote supermarkten. Dirk is druk geweest met de goede verpakkingen zoeken, veeel onderrhandelen met inkopers, een start maken met het organiseren van een uitbreiding van de kas, en nog veel meer, ook ten behoeve van het project in Oekraine. Iets meer rust in de tent mag wel. Marjanne vermaakt zich nog steeds goed als huisvrouw, met veel leuke mama-dagen en als gastvrouw voor bezoek.
Nou, een lang verhaal deze keer om de radiostilte goed te maken haha. Tot de volgende keer!