Zo ongeveer, bijna, gesetteld in Samtredia.

Bij deze een verslagje door Marjanne van onze ervaringen hier tot nu toe. We wonen nu zo'n 3 weken in Samtredia en beginnen er nu een klein beetje wat van te snappen:
Je haalt je boodschappen overal en nergens vandaan: vers fruit en groenten van de markt, vers brood bij de bakker, melk en kaas in een van de vele kleine winkeltjes. Hier zijn Douwe en ik bijna dagelijks een ochtend zoet mee! We vallen wel op, 2 blondies tussen de donkerharige Georgiers, en Douwe krijgt van iedereen een lach, of een aai over de bol, of gewoon maar meteen een dikke knuffel.
De vuilnis breng je zelf weg naar een van de containers die her en der langs de weg staan, dat doe ik dus met de auto...
Toiletpapier moet je hier niet door de WC spoelen, helaas zijn we daar net achter gekomen toen de riolering volledig verstopt bleek. De huisbaas is al een tijdje bezig onze shit op te ruimen, oeps!
Als je ergens op bezoek komt krijg je standaard eten en drinken voorgeschoteld, dus zorg maar dat je altijd honger hebt! De buren zijn ontzettend aardig en gastvrij. Vooral bebo (oma), die gek is op Douwe en ons steeds binnen vraagt. Ze is nu ook onze was gaan doen toen ze ontdekte dat we nog geen wasmachine hebben. Fijn, want mijn knokkels zijn kapot gegaan door het handwassen... (duidelijk geen ervaren huisvrouw). De overburen zijn ook de eigenaren van ons huis, en helpen ons met alles, ook het ontstoppen van de riolering dus, maar spreken helaas geen Engels, echt lastig hoor.Want wij zijn nog niet zover met ons Russisch...Omdat we niks begrepen van het systeem met het warme water hebben we per ongeluk het water afgesloten en toen zijn de leidingen bevroren: geen water vanochtend...
Toen ik op zoek ging naar het postkantoor ontmoette ik op het gemeentehuis iemand die Engels sprak! We waren allebei als een kind zo blij elkaar ontmoet te hebben, haha. Zij vond het geweldig Engels te kunnen spreken, en ik was super blij iemand gevonden te hebben om mee te kunnen communiceren. We zijn meteen bij haar uitgenodigd thuis voor Georgische kerst, in haar appartementje waar ze met haar zus en moeder woont. Ze deden ontzettend hun best en hadden lekker gekookt. Echt heel schattig. En ze zijn super enthousiast naar Douwe, die het soms wat te veel vindt ;)
Opvoeden is trouwens best lastig hier, want Georgiers zijn heel soft met kinderen: Douwe krijgt op straat vanalles toegestopt, broodjes, snoepjes, fruit. En uitleggen dat je snoep ongezond vindt voor kinderen is niet te doen. Ik heb ongeveer meteen ruzie gemaakt met onze nieuwe vrienden toen ik Douwe hun telefoon had afgepakt toen hij smsjes ging versturen. Hij ging krijsen en zij gaven hem meteen de telefoon terug! Ik was verontwaardigd, en probeerde duidelijk te maken dat hij verwend en vervelend wordt als hij steeds zijn zin krijgt. Maar ze vinden hem hier echt te jong om al op te voeden op die manier. Misschien hebben zij wel gelijk en beginnen wij er veel te vroeg mee. Aan de andere kant is Douwe een hele fijne vent tot nu toe, en lijkt hij wel te varen bij duidelijke grenzen.
Bij de overburen hebben we ook een hele leuke avond gehad, en ontdekten we dat ze hier ongeveer de hele periode van kerst en oud en nieuw feestvieren (van 'new'new year 1-1-15 tot 'old' new year 14-1-15). Er moet elke dag gedronken worden is het motto. Ook hier weer een hoop toasts, en het wijnglas moest elke keer helemaal leeg gedronken worden bij elke toast. Dirk was blij dat hij een paar uur later aanhaakte, want zo was het makkelijk die mannen eruit te drinken haha.
Een grappige ervaring was toen er iemand kwam kennismaken die misschien een nanny kon worden. Er kwam een flink opgemaakte vrouw op stiletto hakken binnen. Wij dachten gewoon eens rustig kennis te maken, maar mevrouw kwam meteen ter zake en wilde weten hoeveel het zou opleveren, wat ze zou moeten doen en wat de werkuren zouden worden. We spraken af de dag erna een proefmiddag te draaien, maar er kwam geen Sophia opdagen. Ik stuurde een sms om te vragen waarom ze niet was gekomen, reactie: ai dont vont dis vork. Helder ;)
Verder ging ik met mijn nieuwe vriendin Borena op weg naar het zwembad, door de stromende regen een heel eind gelopen, met doorweekte voeten kwamen we aan bij het complex: zwembad dicht, niemand zwemt in de winter. Ik was de enige idioot die dat wilde. Sporten zit niet echt in de genen van Georgiers.
Samtredia is een wat rauw en ook wel armoedig stadje, met veel vervallen huizen, oude sovjet-flats, maar ook leuke huisjes met tuin, een grappig parkje en een paar doorrookte restaurantjes. 's Avonds hoor je de stoere jeugd rondscheuren in hun auto's, gas geven en slippen. Er zijn veel straathonden die hier rondlopen, best sneu. Onze vriendin Borena formuleert het zo: I love and hate Samtredia. Ze heeft veel commentaar op haar passieve stadsgenoten, en de mannen die lui zijn en drinken. Maar haar hart ligt hier toch ook.
Zometeen komt dan eindelijk onze container met spullen aan! Na uitgebreide security check, desinfectie, steeds maar aanpassen van de paklijst tot deze voldeed aan de regels (me moesten een volledige paklijst maken met gewichten en waarde van alle spullen: natte vinger werk dus).
Dan kunnen we het huis verder inrichten, en hebben we weer een wasmachine, badjassen, meer kleding, een vaatwasser, lekkere theesoorten etc.

Bedankt voor jullie interesse en tot de volgende update! Liefs Dirk, Douwe en Marjanne