Zo ongeveer, bijna, gesetteld in Samtredia.
Door: Marjanne
Blijf op de hoogte en volg Familie
10 Januari 2015 | Georgië, Samtredia
Bij deze een verslagje door Marjanne van onze ervaringen hier tot nu toe. We wonen nu zo'n 3 weken in Samtredia en beginnen er nu een klein beetje wat van te snappen:
Je haalt je boodschappen overal en nergens vandaan: vers fruit en groenten van de markt, vers brood bij de bakker, melk en kaas in een van de vele kleine winkeltjes. Hier zijn Douwe en ik bijna dagelijks een ochtend zoet mee! We vallen wel op, 2 blondies tussen de donkerharige Georgiers, en Douwe krijgt van iedereen een lach, of een aai over de bol, of gewoon maar meteen een dikke knuffel.
De vuilnis breng je zelf weg naar een van de containers die her en der langs de weg staan, dat doe ik dus met de auto...
Toiletpapier moet je hier niet door de WC spoelen, helaas zijn we daar net achter gekomen toen de riolering volledig verstopt bleek. De huisbaas is al een tijdje bezig onze shit op te ruimen, oeps!
Als je ergens op bezoek komt krijg je standaard eten en drinken voorgeschoteld, dus zorg maar dat je altijd honger hebt! De buren zijn ontzettend aardig en gastvrij. Vooral bebo (oma), die gek is op Douwe en ons steeds binnen vraagt. Ze is nu ook onze was gaan doen toen ze ontdekte dat we nog geen wasmachine hebben. Fijn, want mijn knokkels zijn kapot gegaan door het handwassen... (duidelijk geen ervaren huisvrouw). De overburen zijn ook de eigenaren van ons huis, en helpen ons met alles, ook het ontstoppen van de riolering dus, maar spreken helaas geen Engels, echt lastig hoor.Want wij zijn nog niet zover met ons Russisch...Omdat we niks begrepen van het systeem met het warme water hebben we per ongeluk het water afgesloten en toen zijn de leidingen bevroren: geen water vanochtend...
Toen ik op zoek ging naar het postkantoor ontmoette ik op het gemeentehuis iemand die Engels sprak! We waren allebei als een kind zo blij elkaar ontmoet te hebben, haha. Zij vond het geweldig Engels te kunnen spreken, en ik was super blij iemand gevonden te hebben om mee te kunnen communiceren. We zijn meteen bij haar uitgenodigd thuis voor Georgische kerst, in haar appartementje waar ze met haar zus en moeder woont. Ze deden ontzettend hun best en hadden lekker gekookt. Echt heel schattig. En ze zijn super enthousiast naar Douwe, die het soms wat te veel vindt ;)
Opvoeden is trouwens best lastig hier, want Georgiers zijn heel soft met kinderen: Douwe krijgt op straat vanalles toegestopt, broodjes, snoepjes, fruit. En uitleggen dat je snoep ongezond vindt voor kinderen is niet te doen. Ik heb ongeveer meteen ruzie gemaakt met onze nieuwe vrienden toen ik Douwe hun telefoon had afgepakt toen hij smsjes ging versturen. Hij ging krijsen en zij gaven hem meteen de telefoon terug! Ik was verontwaardigd, en probeerde duidelijk te maken dat hij verwend en vervelend wordt als hij steeds zijn zin krijgt. Maar ze vinden hem hier echt te jong om al op te voeden op die manier. Misschien hebben zij wel gelijk en beginnen wij er veel te vroeg mee. Aan de andere kant is Douwe een hele fijne vent tot nu toe, en lijkt hij wel te varen bij duidelijke grenzen.
Bij de overburen hebben we ook een hele leuke avond gehad, en ontdekten we dat ze hier ongeveer de hele periode van kerst en oud en nieuw feestvieren (van 'new'new year 1-1-15 tot 'old' new year 14-1-15). Er moet elke dag gedronken worden is het motto. Ook hier weer een hoop toasts, en het wijnglas moest elke keer helemaal leeg gedronken worden bij elke toast. Dirk was blij dat hij een paar uur later aanhaakte, want zo was het makkelijk die mannen eruit te drinken haha.
Een grappige ervaring was toen er iemand kwam kennismaken die misschien een nanny kon worden. Er kwam een flink opgemaakte vrouw op stiletto hakken binnen. Wij dachten gewoon eens rustig kennis te maken, maar mevrouw kwam meteen ter zake en wilde weten hoeveel het zou opleveren, wat ze zou moeten doen en wat de werkuren zouden worden. We spraken af de dag erna een proefmiddag te draaien, maar er kwam geen Sophia opdagen. Ik stuurde een sms om te vragen waarom ze niet was gekomen, reactie: ai dont vont dis vork. Helder ;)
Verder ging ik met mijn nieuwe vriendin Borena op weg naar het zwembad, door de stromende regen een heel eind gelopen, met doorweekte voeten kwamen we aan bij het complex: zwembad dicht, niemand zwemt in de winter. Ik was de enige idioot die dat wilde. Sporten zit niet echt in de genen van Georgiers.
Samtredia is een wat rauw en ook wel armoedig stadje, met veel vervallen huizen, oude sovjet-flats, maar ook leuke huisjes met tuin, een grappig parkje en een paar doorrookte restaurantjes. 's Avonds hoor je de stoere jeugd rondscheuren in hun auto's, gas geven en slippen. Er zijn veel straathonden die hier rondlopen, best sneu. Onze vriendin Borena formuleert het zo: I love and hate Samtredia. Ze heeft veel commentaar op haar passieve stadsgenoten, en de mannen die lui zijn en drinken. Maar haar hart ligt hier toch ook.
Zometeen komt dan eindelijk onze container met spullen aan! Na uitgebreide security check, desinfectie, steeds maar aanpassen van de paklijst tot deze voldeed aan de regels (me moesten een volledige paklijst maken met gewichten en waarde van alle spullen: natte vinger werk dus).
Dan kunnen we het huis verder inrichten, en hebben we weer een wasmachine, badjassen, meer kleding, een vaatwasser, lekkere theesoorten etc.
Bedankt voor jullie interesse en tot de volgende update! Liefs Dirk, Douwe en Marjanne
Je haalt je boodschappen overal en nergens vandaan: vers fruit en groenten van de markt, vers brood bij de bakker, melk en kaas in een van de vele kleine winkeltjes. Hier zijn Douwe en ik bijna dagelijks een ochtend zoet mee! We vallen wel op, 2 blondies tussen de donkerharige Georgiers, en Douwe krijgt van iedereen een lach, of een aai over de bol, of gewoon maar meteen een dikke knuffel.
De vuilnis breng je zelf weg naar een van de containers die her en der langs de weg staan, dat doe ik dus met de auto...
Toiletpapier moet je hier niet door de WC spoelen, helaas zijn we daar net achter gekomen toen de riolering volledig verstopt bleek. De huisbaas is al een tijdje bezig onze shit op te ruimen, oeps!
Als je ergens op bezoek komt krijg je standaard eten en drinken voorgeschoteld, dus zorg maar dat je altijd honger hebt! De buren zijn ontzettend aardig en gastvrij. Vooral bebo (oma), die gek is op Douwe en ons steeds binnen vraagt. Ze is nu ook onze was gaan doen toen ze ontdekte dat we nog geen wasmachine hebben. Fijn, want mijn knokkels zijn kapot gegaan door het handwassen... (duidelijk geen ervaren huisvrouw). De overburen zijn ook de eigenaren van ons huis, en helpen ons met alles, ook het ontstoppen van de riolering dus, maar spreken helaas geen Engels, echt lastig hoor.Want wij zijn nog niet zover met ons Russisch...Omdat we niks begrepen van het systeem met het warme water hebben we per ongeluk het water afgesloten en toen zijn de leidingen bevroren: geen water vanochtend...
Toen ik op zoek ging naar het postkantoor ontmoette ik op het gemeentehuis iemand die Engels sprak! We waren allebei als een kind zo blij elkaar ontmoet te hebben, haha. Zij vond het geweldig Engels te kunnen spreken, en ik was super blij iemand gevonden te hebben om mee te kunnen communiceren. We zijn meteen bij haar uitgenodigd thuis voor Georgische kerst, in haar appartementje waar ze met haar zus en moeder woont. Ze deden ontzettend hun best en hadden lekker gekookt. Echt heel schattig. En ze zijn super enthousiast naar Douwe, die het soms wat te veel vindt ;)
Opvoeden is trouwens best lastig hier, want Georgiers zijn heel soft met kinderen: Douwe krijgt op straat vanalles toegestopt, broodjes, snoepjes, fruit. En uitleggen dat je snoep ongezond vindt voor kinderen is niet te doen. Ik heb ongeveer meteen ruzie gemaakt met onze nieuwe vrienden toen ik Douwe hun telefoon had afgepakt toen hij smsjes ging versturen. Hij ging krijsen en zij gaven hem meteen de telefoon terug! Ik was verontwaardigd, en probeerde duidelijk te maken dat hij verwend en vervelend wordt als hij steeds zijn zin krijgt. Maar ze vinden hem hier echt te jong om al op te voeden op die manier. Misschien hebben zij wel gelijk en beginnen wij er veel te vroeg mee. Aan de andere kant is Douwe een hele fijne vent tot nu toe, en lijkt hij wel te varen bij duidelijke grenzen.
Bij de overburen hebben we ook een hele leuke avond gehad, en ontdekten we dat ze hier ongeveer de hele periode van kerst en oud en nieuw feestvieren (van 'new'new year 1-1-15 tot 'old' new year 14-1-15). Er moet elke dag gedronken worden is het motto. Ook hier weer een hoop toasts, en het wijnglas moest elke keer helemaal leeg gedronken worden bij elke toast. Dirk was blij dat hij een paar uur later aanhaakte, want zo was het makkelijk die mannen eruit te drinken haha.
Een grappige ervaring was toen er iemand kwam kennismaken die misschien een nanny kon worden. Er kwam een flink opgemaakte vrouw op stiletto hakken binnen. Wij dachten gewoon eens rustig kennis te maken, maar mevrouw kwam meteen ter zake en wilde weten hoeveel het zou opleveren, wat ze zou moeten doen en wat de werkuren zouden worden. We spraken af de dag erna een proefmiddag te draaien, maar er kwam geen Sophia opdagen. Ik stuurde een sms om te vragen waarom ze niet was gekomen, reactie: ai dont vont dis vork. Helder ;)
Verder ging ik met mijn nieuwe vriendin Borena op weg naar het zwembad, door de stromende regen een heel eind gelopen, met doorweekte voeten kwamen we aan bij het complex: zwembad dicht, niemand zwemt in de winter. Ik was de enige idioot die dat wilde. Sporten zit niet echt in de genen van Georgiers.
Samtredia is een wat rauw en ook wel armoedig stadje, met veel vervallen huizen, oude sovjet-flats, maar ook leuke huisjes met tuin, een grappig parkje en een paar doorrookte restaurantjes. 's Avonds hoor je de stoere jeugd rondscheuren in hun auto's, gas geven en slippen. Er zijn veel straathonden die hier rondlopen, best sneu. Onze vriendin Borena formuleert het zo: I love and hate Samtredia. Ze heeft veel commentaar op haar passieve stadsgenoten, en de mannen die lui zijn en drinken. Maar haar hart ligt hier toch ook.
Zometeen komt dan eindelijk onze container met spullen aan! Na uitgebreide security check, desinfectie, steeds maar aanpassen van de paklijst tot deze voldeed aan de regels (me moesten een volledige paklijst maken met gewichten en waarde van alle spullen: natte vinger werk dus).
Dan kunnen we het huis verder inrichten, en hebben we weer een wasmachine, badjassen, meer kleding, een vaatwasser, lekkere theesoorten etc.
Bedankt voor jullie interesse en tot de volgende update! Liefs Dirk, Douwe en Marjanne
-
10 Januari 2015 - 12:23
Joan:
Ha lieverds, hoe dan ook...een prachtig verhaal!
Veel succes met de herinrichting, geniet daar ook maar van. Wij denken aan jullie, genieten en....met jullie mee. Liefs van ons, Henry en Joan -
10 Januari 2015 - 12:41
Wil Korsmit:
Mooi verhaal om te lezen, hoewel ik me geen goede voorstelling kan maken van dat land.
Wel van de manier waarop Dirk weer met deze exercitie omgaat. Zo noem ik het maar.
Het is nu 10 jaar geleden dat ik Dirk leerde kennen via onze reis naar China. In die jaren daarna via Brazilie, India, Oekraiene en via onze talloze ontmoetingen.
Ook deze fase in zijn leven gaat op hetzelfde tempo, wellicht iets bedachtzamer door de komst van zijn gezin in zijn leven..Maar steeds vol energie, bijna niet bij te houden..
Prachtig om te volgen , misschien nog wel een keer van dichtbij.
Een goed 2015,
Wil
-
10 Januari 2015 - 12:53
Jos Duindam:
Nou dat is dus nog een beetje doorbijten daar. Doet me denken aan onze tijd in Tanzania in 1979 met kleine Arjen. De kleine blonde werd door iedereen geknuffeld totdat hij er zo misselijk van werd, dat hij spontaan mensen in hun gezicht ging slaan. Marjanne vooral jij moet er iets voor jezelf van maken samen met Douwe. Fijn dat je spulletjes er nu eindelijk aankomen. Hoop niet dat jullie als alcoholisten terug komen. Nog 10 dgn en wij gaan weer naar ons plekje in Mugana. Succes, het wordt alleen maar beter. Jos Duindam. -
10 Januari 2015 - 12:56
Ome Paulus:
Hoi Marian Dirk en Douwe
Wat een prachtig verhaal ,en wat maken jullie veel mee.
Ben niet zo,n verhalen schrijver en wat korter van stof.
Maar voelde toch dat ik even wilde reageren.
Hier alles goed in Hagestein maar bij jullie vergeleken erg rustig.
Lieve groeten Ome Paulus -
10 Januari 2015 - 13:23
Bas:
Hoi Dirk en Marjanne,
Wat ontzettend leuk om te lezen over jullie ervaringen tot nu toe. Wat een ontzettend groot maar daardoor ook wel mooi contrast met het zo strak georganiseerde Nederland. Maar wel fijn dat ze daar allemaal zo gastvrij en open zijn. Kunnen we nog een puntje aan zuigen in ons landje, waar een collega van me uit Frankrijk die hier heeft gewoond eens treffend zei: "Als je in Nederland om 7 of 8 uur wordt uitgenodigd, zorg dan dat je met je buik vol aankomt, want reken er maar niet op dat je een maaltijd krijgt" ;-)
Alvast een hele fijne wintersport en veel plezier met uitpakken van de container.
Groeten,
Bas -
10 Januari 2015 - 14:30
Els:
Hoi Dirk en Marjanne, wanneer ik jullie verslagen lees zijn jullie echt wel aan het pionieren! Spannend, mooi, maar denk ook wel lastig soms. Frustrerend dat je je niet verstaanbaar kan maken. Toch maar een taalcursusje volgen? Werd ook wel eens tijd dat de rest van je spullen vrijgegeven worden. Ga je het weer/meer waarderen... En met Douwe komt het prima in orde hoor. Volg gewoon je hart. Knuffel uit Everdingen, Els -
10 Januari 2015 - 15:31
Annemarie:
lieve mensen,
Ook al blijven we steeds op de hoogte is het fijn om jullie verslag te lezen en een totale indruk te krijgen van het leven daar en jullie afstemming daarop. Veel warmte en gastvrijheid, maar ook wennen aan toch wel een cultuurkloof. En door onbekendheid met het systeem dus al wat behoorlijke ongemakken!! Maar fijn dat de mensen zo klaarstaan en jou de handwas uit handen nemen! Maar jullie eigen spulletjes zijn er nu begrijpen we en dat maakt weer comfortabeler en vertrouwder.
liefs, knuffel en tot gauw! Jan en Annemarie
J -
10 Januari 2015 - 23:36
Olaf:
Hoi Marjanne en Dirk en natuurlijk Douwe!! Bedankt voor het leuke inkijkje in jullie 'nieuwe' leven.
Ik vind het ontzettend goed dat jullie gegaan zijn. En dan ook ons alle goede en miskleunen laten meebeleven. Veel succes en gaat je goed (en DOuwe wordt vast niet verwend, ik vind Dirk ook niet echt een verwend ventje geworden haha). Geniet er van Big hug Olaf -
11 Januari 2015 - 16:30
Els Verhulst:
Mooi verhaal Marjanne, leuk jullie straks te spreken in Oostenrijk!! Op huishoudelijk gebied heb je al van alles meegemaakt!
Heerlijk dat je straks een vaatwasser en een wasmachine hebt,dit moet niet te lang duren toch? Ik vraag me toch af als het wc papier niet in het toilet mag wat moet je er dan mee???? Stomme Hollanders, dat we dat niet begrijpen!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
